To beer or not to beer? Μια διαδρομή 5000 χρόνων

5000 χρόνια πριν, κάποιος άνθρωπος ξέχασε κριθάρι μέσα σε νερό, το θυμήθηκε έπειτα από κάποιο διάστημα και ικανοποιώντας την περιέργεια του, δοκίμασε την πρώτη μπύρα του κόσμου... Όσο παράξενο και αν ακούγεται, εκείνη η μπύρα είχε μεγαλύτερη θρεπτική αξία από το ψωμί τους και ήταν

ασφαλέστερη από το νερό που έπιναν. Ήταν πολτώδης και οι αρχαιολόγοι την ονόμασαν υγρό ψωμί «sikaru».

Οι Σουμέριοι θεωρούνται οι πρώτοι παρασκευαστές μπύρας... Οι πήλινες πλάκες του με σφηνοειδή γραφή, προδίδουν ότι την παρασκεύαζαν με κριθάρι, μυρωδικά και μέλι, ενώ ο ύμνος «στον Νικάσι» ηλικίας 5000 ετών αποτελεί μια συνταγή μπύρας με 5-6% αλκοόλ. Στην Βαβυλώνια σύμφωνα με τον κώδικα του βασιλιά Χαμουραμπί, τιμωρούσαν τον ζυθοποιό που δεν έφτιαχνε καλή μπύρα, πνίγοντας τον μέσα στην ίδια του τη μπύρα.

Τα Ιερογλυφικά φανερώνουν ότι οι Αιγύπτιοι, από τις πρώτες δυναστείες, την προσέφεραν στους θεούς τους, (ήταν το ποτό της Ίσιδας, προστάτιδας των δημητριακών και του Όσιμη) και της απέδιδαν ιδιότητες φαρμάκου. Την ίδια χρονική περίοδο οι Κινέζοι πίνανε ένα είδος μπύρας όπως επίσης και οι Ινδιάνοι.

Στη Σόρια της Ισπανίας ανακαλύφθηκαν υπολείμματα από την αρχαιότερη μπύρα του κόσμου ηλικίας 4400 ετών. Παρασκευαζότανε από σιτάρι και την πίνανε σε ειδικές περιστάσεις όπως γιορτές, τελετουργίες φιλίας, νεκρικές τελετές, ενώ στον οικισμό Χενό της Καταλωνίας βρέθηκε μπύρα του 1200πχ.

Γραπτές αναφορές υπάρχουν επίσης από τον Ηρόδοτο το 494 πχ τον Αισχύλο, τον Ιπποκράτη και το Τάκιτο ου έλεγε για τους Γερμανούς ότι αν κάποιος τους έδινε να πιουν όσο επιθυμούσαν πιο εύκολα θα τους νικούσε έτσι παρά με τα όπλα.

Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας πανώλης του μεσαίωνα ο μοναχός Άρνολντ ιδρυτής μοναστηρίου στο Ούντενμπουργκ, έπεισε τον κόσμο να πίνει μπύρα αντί για νερό και η αρρώστια εξαφανίστηκε. Έκτοτε ανακηρύχθηκε άγιος και προστάτης των ζυθοπαραγωγών.

Το χρίσμα του βασιλιά της μπύρας δόθηκε στον Δούκα Ιωάννη κυβερνήτη της Ανβέρπης. Αυτός πρώτος θέσπισε νόμο ενάντια στην νοθεία της μπύρας. Λέγεται ότι μπορούσε να πιει 144 μεγάλα ποτήρια μπύρα στη διάρκεια μιας μόνο γιορτής.

Στη Βόρεια Ευρώπη και στη Βρετανία, λόγω του κλίματος και των φτωχών εδαφών, ευνοήθηκε η καλλιέργεια του κριθαριού και η ζυθοποιία. Ειδικά μέχρι τον Μεσαίωνα τα μοναστήρια είχαν το μονοπώλιο, κάτι που διακόπτει η Γαλλική επανάσταση.

Ο Παστέρ το 1850 με την ανακάλυψη χρήση της μαγιάς, έφερε την επανάσταση, βελτιώνοντας την ποιότητα και την διατηρισιμότητα της, ενώ η ηγουμένη Hidelgard εισήγαγε την καινοτομία χρήσης του λυκίσκου εκτοπίζοντας τα άλλα βότανα. Εδώ και 800 χρόνια στη Γερμανία έχει θεσπιστεί μία σειρά από νόμους για την μπύρα. Η παράδοση τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια ως σήμερα. Κάθε ζυθοποιός έπαιρνε τον όρκο του ζύθου ενώπιον του ταμία του δουκάτου, σύμφωνα με τον όποιο θα χρησιμοποιηθεί για να φτιάξει μπύρα μόνο κριθάρι, λυκίσκο και νερό με γνώση να το σιγοβράσει, να μην προσθέσει τίποτα άλλο ούτε ο ίδιος ούτε κάποιος άλλος τρίτος.

Το Βέλγιο επίσης έχει παράδοση αιώνων στη ζυθοποιία. Κατά τον μεσαίωνα, πολλά μοναστήρια παρήγαγαν μπύρα, ενώ αρκετά από αυτά υπάρχουν ακόμη και σήμερα και εντός τους λειτουργούν ζυθοποιίες.

Το άρθρο έγραψφε η:
Γεωργία Κατσογριδάκη M.Sc
Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Βιοτεχνολόγος τροφίμων
Υπ.Διδάκτωρ Ιατρικής
e-mail  info@katsogridaki.g
site: http://www.katsogridaki.gr

Πηγή: http://www.athlisis.gr/food/diet/2015-to-beer-or-not-to-beer